دردی هست که هرکسی نمی شناسدش:
این که از فرط برخورداری، هیچ دیداری در تو آتشی برنیانگیزد و در ابتدای هر دیدار، انتهایش را مثل کف دست ببینی. آن وقت می گردی پی کسی که نیست، یا اگر باشد، آسان به چشم نمی آید، یا اگر آمد، مال تو نخواهد بود. آن وقت است که متوجه می شوی که دیگر جوان نیستی و خیلی چیزها هست که نداری...
چاه بابل- رضا قاسمی